Hans zag in de verte een vreemd weldadig licht. Onweerstaanbaar en mysterieus. Na een lange wandeling kwam hij bij een gouden poort. ‘Ooh, u bent Hans uit Nederweert’, sprak een grijsaard met imposante baard. ‘Jazeker en wie bent u als ik vragen mag?’ ‘Ik ben Petrus en ik doe de incheck voor de hemel. Ik zie, u bent aan corona overleden. U bent echt niet de enige en u zult merken dat het hier best gezellig is.’ ‘Alle Jezus nog aan toe, ben ik dan dood meneer Petrus?’ ‘Ja, zo zou u het kunnen noemen, maar troost u, iedereen komt ’n keer aan de beurt al loopt ’t nu met de corona wel storm. Goed nieuws, ik zie op mijn scherm dat u linea recta naar de hemel mag.’ Plotseling werd Hans omringd door twee bloedmooie engelen die hem verleidelijk aankeken. Dood zijn is toch zo gek nog niet, dacht Hans. ‘U boft vandaag’, zei Petrus. ‘Iedere 1000e nieuwe bewoner mag persoonlijk een praatje maken met de Heer.’

Even later ontmoette hij God die druk bezig was in zijn laboratorium. Joviaal gaf hij Hans een hand. ‘Ja, in dit laboratorium maken we DNA, de levensbasis voor duizenden planeten waaronder jullie aarde.’ ‘Maar God’, vroeg Hans, ‘hoe komt dan in godsnaam dat DNA misbaksel covid-19 op aarde?’ God antwoordde: ‘Tja, foutje van onze afdeling experimentele genetica. Een paar engelen die dringend naar jullie planeet moesten, hebben het per abuis meegenomen. Heel vervelend allemaal, maar de slachtoffers krijgen bij mij wel een eeuwige VIP behandeling.’ ‘Kon u dan, almachtig als u bent, niet ingrijpen?’ ‘Nee Hans, als ik daar aan begin is het einde zoek; jullie hebben er zelf een zootje van gemaakt door met zoveel mensen en dieren op een kluitje te gaan wonen. Eigen schuld. Hopelijk leren jullie hiervan. Excuseer mij, ik heb nog veel te doen vandaag, want Schepper zijn geeft heel wat verplichtingen. Tot ziens Hans en veel plezier gewenst.’

Een fel licht verblindde hem. ‘U hebt geluk gehad’, sprak een man gehuld in een witte jas. ‘Uw longen zijn schoon, u mag naar huis.’